مسجد اتابکان

مسجد اتابکان که به نام های مسجد امام صادق و مسجد در امامزاده  نیز شهرت دارد و در بافت قدیمی و تاریخی شهر قرار گرفته است.مسجدی تاریخی مربوط به دوره اتابکان لر بزرگ در اوایل قرن هفتم هجری قمری (سال 605 هجری قمری) است، که درخیابان ولیعصر جنوبی، میدان امامزادگان دوخاتون واقع شده.این مسجد تاریخی ترین مسجد شهرکرد و چهارمحال و بختیاری است.

این اثر در تاریخ 17 مرداد 1351 با شمارهٔ ثبت 925 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بازدید از این مکان رایگان است.

تاریچۀ مسجد اتابکان: 

در واقع این مسجد در زمان اتابکان لر بزرگ که در سال 605 ه.ق در چهار محال و بختیاری حکومت می کردند ساخته شده است. حکومت اتابکان لر بزرگ تا نیمه قرن نهم ادامه داشت که آخرین پادشاه این حکومت (غیاث الدین کاوس) به دست سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری به قتل رسید و این سلسله منقرض گردید. سبک معماری که در ساخت این مسجد به کار رفته همانند سبک مساجدی است که در قرون اولیه اسلامی ایجاد شده اند ،که حدود 800سال از عمر این بنا میگذرد، در نتیجه می توان گفت مسجد اتابکان از قدیمی ترین بناهای تاریخی شهرکرد است. این مسجد در دوره حکومت صفویه، قاجاریه و پهلوی مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته است.

معماری مسجد اتابکان:

مصالح به کار رفته در مسجد اتابکان شهرکرد خشت خام و ملات گل و آجر هستند و دیواره بیرونی مسجد در سال 1110 در دوره صفویه ساخته شده است. پلان مسجد شبستانی و به صورت مربع مستطیل در ابعاد 16 در 17 متر است و به صورت سرپوشیده و فاقد ایوان و حیاط مرکزی که خاص مناطق سردسیر است ساخته شده است.

مسجد اتابکان یکی از مساجد اولیه سرپوشیده است که دارای چهار ستون منشوری شکل قطور آجری و تاقی بر روی آن‌ها استوار شده است و طاق نمای وسطی به ابعاد6×6 متر فضای میان مسجد را تشکیل می‌دهد.در طاق شمال شرقی نمای نقش آجری غیر هم سطحی وجود دارد که بر روی کل طاق گچ کشیده‌اند.محراب مسجد ساده ساخته شده و تزیینات خاصی نیز ندارد. در بالای محراب با خط نسخ عبارت «من اضلم صمن منع مساجد الله ان یذکر فیها اسمه و سعی فی خرابها» نوشته شده است، و در بالای دیوار ها سه پنجره هلالی شکل جهت روشنایی احداث گردیده است. مسجد اتابکان همانند مساجد اولیه دارای گلدسته و مناره نیست و بسیار ساده است.فضای جلوی مسجد به عرض سه متر و حریم سه طرف دیگر به عرض یک متر سنگ فرش گردیده است.در گذشته اطراف مسجد بناهای دیگری نیز مانند چند باب مغازه و تطهیر خانه وجود داشته است که امروزه اثری از آن ها وجود ندارد و به طور کامل از بین رفته اند.همچنین از طرف ” حاج سید محمد باقر امامی” نیز دو باب مغازه جهت تامین مخارج مسجد ایجاد شد که آن‌ها را نیز خراب کردند.درب ورودی مسجد در سمت شمال آن قرار دارد. مسجد دارای در چوبی نفیس و زیبایی است که از دو لنگه چوب سیاه و منقش و قاب‌بندی شده دارای گل میخک کوچک و ظریف و نقش ستاره‌ای به ارتفاع 5/2 متر ساخته شده که در پشت لنگه دست راست تاریخ 605 هجری حک شده است.دو سکو در دو طرف درب مسجد واقع شده که نمای خاصی به آن بخشیده و عبارت «انا مدینه العلم و علی بابها» با خط زیبا نستعلیق در بالای آن نوشته شده است.در جنوب غرب مسجد درب چوبی دیگری است که بعدها نصب شده است که جا دری‌های مشبک آجری به طرف غرب و مشبک‌هایی نیز در طرف مشرق دارد.