حمام درب امامزاده(موزه صنایع دستی و هنرهای سنتی)

حمام درب امامزاده یکی از بناهای تاریخی شهرکرد (مرکز استان چهارمحال و بختیاری) می‌باشد که در مقابل مسجد قدیمی اتابکان قرار دارد و همزمان با بنای این مسجد و بازسازی بقعه امامزاده ساخته شده است. حمام درب امامزاده  در دوره‌های صفویه، افشاریه، زندیه و در زمان ناصرالدین شاه مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته است. برخی از بخش‌های این حمام تاریخی شامل  حوض هشت‌ضلعی، رختکن، خزینه، گرمخانه، جایگاه اعیان و اشراف و گلخن می‌شود.حمام درب امازاده امروزه میزبان موزه صنایع ‌دستی و هنرهای سنتی استان چهارمحال و بختیاری است. این موزه به معرفی حرفه‌ها و هنرهای دستی هنرمندان چهارمحال و بختیاری نظیر نمدمالی، گلیم‌بافی، جاجیم‌بافی، خاتم‌کاری و قفل‌سازی می‌پردازد.

حمام درب امامزاده در تاریخ 19 مرداد 1379، با شماره ثبت 2774 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

معماری حمام درب امامزاده:

ساختمان این گرمابه دارای یک فضای بیرونی وسیع به نام رختکن وجود دارد که بر زیر سقف ضربی و بر روی هشت پایه ستون سنگی واقع شده است و از کف زمین که در وسط صحن حوض هشت ضلعی تعبیه شده، 70سانتی‌متر بالاتر است و به وسیله دهلیز منحنی، به سوی تطهیرخانه و گرمخانه وارد می‌شود.

گرمخانه حمام صحن وسیعی دارد و سقف سرتاسر ضربی آن به وسیله چهار ستون سنگی استوار گردیده است. در سقف این بخش از حمام، شیشه‌های کوچک محدبی وجود دارند که نور این محوطه را تأمین می‌کند.در طرفین خزینه بزرگ حمام که به وسیله چهار پله سنگی بالا می‌رود، دو خلوت مربعی شکل زیبا وجود دارد که جایگاه اعیان و اشراف در فصل تابستان بوده است.

به طور معمول در زمان های گذشته در گرمابه‌های عمومی، در گوشه‌ای از کف خزینه، دیگ‌های مسی مدوری وجود داشته است که به وسیله آتشی که در گلخانه (گلخن) روشن می‌شد، گرم می‌شده است.گلخن، چاه و منبع آب گرمابه در خارج و در جنوب غربی آن واقع شده و در قدیم به وسیله دَلو (کوزه)های بزرگ و چرخ‌های چوبی توسط پا کشیده می‌شد و سوخت آن از نوعی خار، علوفه و فضولات چهارپایان بوده است. در سمت جنوب شرقی حمام فضای وسیع سرپوشیده‌ای وجود دارد که در آن ویرانه‌های یک عصاری قدیمی باقی مانده و در حال حاضر مخزن سوخت محسوب می‌شود.