04:05:51am
1403 / azar (9) / 22
Fall
Thursday
Animal name of the year: Whale
Until the beginning of Spring:
The name of the spectacular region:
باستانی
Isfahan province
City Name:tabriz
Hours and kilometers to Isfahan:h--- k
User Points :
خانه ثقه الاسلام یکی از معدود خانه های سه طبقه تاریخی تبریز است که در خیابان چایکنار این شهرستان واقع شده است. معماری این خانه یکی از منحصر به فردترین معماری ها میان خانه های تاریخی تبریز است.ثقة الاسلام از مبارزان دوره مشروطه بود که در صبح عاشورای ۱۳۳۰ قمری توسط اشغالگران روس به دار آویخته شد.
همانطور که گفته شد این بنا در ۳ طبقه ساخته شده و قاب بندی آجری دارد؛ راه پله ها، ایوان، ستون ها، پنجره ها و کف طبقات آن چوبی است و ورودی زیرزمین از راه پلهای جدا، زیر ایوان طبقه همکف است. نماي چهار طرف آن تقریبا يكسان است که داراي قاب بندي آجري و بالاي پنجره ها داراي آجر كاري هاي زيبايي در طرح هاي مختلف مي باشد. پوشش زيرزمين طاق چشمه است. اين فضا با چهار رديف ديوار و پايه ها به سه سالن تقسيم شده است. كف زيرزمين سراميك و كف طبقات كلا چوبي مي باشد.
از ويژگي هاي بارز اين خانه يك رشته راه پله تك رامپه كاملا چوبي است كه طبقه همكف را به طبقه اول ارتباط مي دهد. كف حياط اين خانه پايين تر از تراز خيابان مي باشد. طبقه زيرزمين داراي دسترسي جداگانه مي باشد و ارتباطي با طبقات بالا ندارد و اين دسترسي از زير ايوان ورودي به همكف مي باشد.
در سال های گذشته این خانه بهعنوان آموزشگاه هنرهای سنتی مورد استفاده قرار می گرفت.
ثقةالاسلام مبارز مشروطه خواه:
«میرزا علی آقا تبریزی» معروف به ثقة الاسلام تبریزی، از مبارزان دوره مشروطه بود که در کنار ستارخان و باقر خان و سایر مجاهدان تبریزی نقش مهمی در پیشبرد این حرکت ملی ایفا کرد و در عاشورای سال ۱۳۳۰ هجری قمری به همراه چند تن دیگر از جمله دو پسر علی مسیو (حسن ۱۸ ساله و قدیر ۱۶ ساله) در جریان مشروطیت به دست روس ها به دار آویخته شد.
ثقة الاسلام بر خلاف اغلب روحانیون آن زمان، مشروطه را آغازی مناسب برای آزادی و آبادی ایران می دانست و در این راه تا بذل جان کوشید. به گفتۀ احمد کسروی، «ثقة الاسلام تبریزی کسی بود که آبروی ایران و اسلام گشته و چوبۀ دار را خرید، ولی یک امضا به دشمنان و اشغالگران در جهت تأیید این موضوع که مجاهدین آغازگر جنگ بودند، نداد.»
خانه ثقه الاسلام تبریزی در تاریخ ۷ مهر ماه ۱۳۸۱ به شماره ۶۱۴۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.